Wrakduiken op de Noordzee met DIR-NL

Team Silt out is vrij actief geweest in Augustus; de leden Rik en Barend hebben weer een mooie NZ trip erop zitten met de Blue Whale!

Er kwamen een tweetal plaatsen vrij op de opstapperslijst van DIR-NL, dus gelegenheid op 22 augustus om met enkele andere GUE opgeleidde duikers te wrakduiken in de Noordzee.

Omdat ik normaal met de WDSR wrakduik (donateur en bestuurslid) was ik natuurlijk extra benieuwd naar wrakduiken in dit deel van de NZ en op de manier hoe ze dit aanpakken bij de Blue Whale.

S'morgens rond 3:45 opgestaan om rond 5:15 in de haven van maassluis te staan. Rond 6:00 vertrok de boot; de boot (Blue Whale) is fantastisch, wat een power, wat een luxe en wat slim ingedeeld voor duikers; niets te wensen (op een side scan sonar na die op diepte ook goed werkt).

We hebben gedoken op de kruisers Aboukir en de Hogue
mooie wrakken met een rijke historie.

Wat ik miste is toch het avontuur. Het idee dat ieder weekend op deze wrakken een man of 20 duiken maakt het voor mij persoonlijk iets minder spannend en exclusief. Maar ik begrijp ook dat je geen 110 euro betaald om op een lege container te duiken of een ander "unknown" object, dus je moet wel enige constante kwaliteit bieden.

Wat me verder opviel is dat de wrakken dieper liggen, veel dieper dan voor mij normaal, 33m houd op dit moment in dat ik na 30 minuten weer aan de opstijging begin en ik een stuk minder fris en fruitig op de bodem rondscharrel; maar dat kan bijna niet anders omdat de ondiepere stukken allemaal vaargeul zijn.

Het was erg leuk en gezellig om te doen alleen dat vroege opstaan :)!

Alles samengevat in een short movie:

Noordzee Duik op een stoomzeilschip

Vandaag samen met JP en Marcel een duik gemaakt op een wrak in de Noordzee een stoomzeilschip. (zie hieronder voor een sidescan opnamen:



Dit wrak hebben Rik en ik eerder bedoken in Juni tijdens de WDSR wrakduikweek, zie bericht hiervan hier: inclusief eerdere video's van dit wrak.

We voeren met de WDSR (waar JP inmiddels ook donateur van is geworden) rond half acht uit richting de Banjaard. Vrij veel wind (4 a 5) en een irritant golfje (0,7-1,2m) maar net te doen!

Rond de 60 minuten gedoken, naar de voor en achterkant van het wrak gedoken en weer nieuwe dingen op het wrak gezien (stoomketels). Goed zicht maar toch een beetje irritante stroming. Op de weg terug nog Marcel geholpen met het bevrijden van een noordzeekrab.

Weer een paar dingetjes geleerd (opstijgingen niet zo netjes en focus op stof ipv spoeltje en als groep hoe we een lijn uit en inzwemmen) maar vooral veel fun!

De wind zou aantrekken dus einde duikdag, lekker op tijd in de haven!

Enkele beelden van het wrak bij elkaar gevoegd er wat sidescan opnames hierbij gezet en dit tot een video gesmeed zie hier:



Thanks JP, Marcel en natuurlijk de WDSR , het was weer een genoegen.

Barend

op zoek naar de Tholen 10

Barend en ik hebben allebei al een aantal duiken op zowel het Wrak van de Boer als het Galjoen zonder poen gemaakt. Het was dus tijd om weer eens wat anders te gaan exploreren in de Oosterschelde en we hadden het plan opgevat om naar de tholen 10 te gaan. Na diverse bronnen op internet geraadpleegd te hebben kwamen we op deze routebeschrijving uit. Ook is niet helemaal duidelijk of het de Tholen 8 of de Tholen 10 is, maar tot nader orde spreken we maar over de Tholen 10.

je moet te water gaan op 1/4 van het strand en de richel bevind zich op 19 meter volgens de beschrijving. Na een stukje over het strand heen zwemmen wordt het ineens dieper en daar zag ik al een klein pijlinktvisje en nog wat schichten die wegschoten. Op 22 meter diepte veranderde de ondergrond van strandzand in een soort modder. Hier zaten wat schelpjes op, dus we gingen naar links. We hebben ongeveer 15 minuten die kant op gezwommen, tegen lichte stroming in. De bodem bevat geen structuur en op een gegeven moment kwamen we wat steenbolken tegen. Een goed teken dat het wrak niet ver kan zijn. Een bijzonder moment was een clubje pijlinktvisjes dat we tegen kwamen. er waren er zeker 10-12 op een kluitje, allemaal met de kop richting de bodem, waarschijnlijk aan het jagen. Barend was helaas net te laat met de camera, want hoe klein ze ook zijn, ze zijn pijlsnel als ze willen vluchten. Na 15 minuten besloten we weer om te draaien en iets ondieper terug te zwemmen. op de terugtocht zagen we een hard stuk substraat waarvan het materiaal moeilijk te bepalen was. Misschien een stuk wrak dus de omgeving een beetje afgezocht. niets in de buurt gevonden, dus maar weer de weg vervolgd. onderweg nog 2 sepiola's tegen gekomen en nog wat andere stenen , maar geen wrak. We kwamen wel op een stuk bodem dat bestond uit scherven van schelpen. Dit leek me een schelpenrichel, maar met ruim 23meter lag het te diep. we volgden het weer naar links, maar gingn weer iets ondieper zwemmen. het was nu 40 minuten in de duik en we hadden het wrak nog steeds niet gevonden. Z'on zandbodem is ook wel een keer leuk, maar het gaat vrij snel vervelen. Ik kwam ook nog een babysepiatje tegen, en had mezelf al wijsgemaakt dat het toch geen verloren duik was. De decoklok begon in zicht te komen en ik gebaarde naar Barend om nog 10 minuten te zoeken. We gingen naar iets dieper water omdat het bodemprofiel daar wat ruiger werd en dat zou kunnen duiden op de aanwezigheid van het wrak. en we zwommen door een wolk van steenbolken direct op de staande wand van het wrak.

Het wrak steekt zeker 4 meter hoog en staat rechtop op de kiel. aan de vorm van de kiel is duidelijk te zien dat het een visserschip betreft. De achterkant loopt een beetje bol en ik dacht eerst dat dat de boeg was. De boeg is echter nog een stuk spitser. bovenop staan nog een paar onherkenbare structuren. We hebben eerst het hele wrak rondgezwommen, om vervolgens bovenop te kijken. Erg veel steenbolken rond dit object, en zelfs nog een kabeljouw. na 54 minuten zijn we terug naar de kant gekeerd en hebben op 6 en op 3 meter een paar minuten extra gepakt omdat we op de grens van de tabel hebben gedoken. Voor de volgende keer weten we hoe we hem moeten vinden en wat de dieptes zijn. dan zullen we langere tijd op het wrak rondkijken en kijken of er toch nog iets over is van de dingen op het dek.

Dagje Noordzee 9-8-09

De WDSR zou zondag weer uitvaren, en Barend had me gevraagd om weer eens mee te gaan. JP wil donateur worden bij de stichting, dus die was ook van de partij. 's Ochtend om 5:15u ging de wekker, maar zoals altijd heb ik geen problemen met vroeg opstaan als het nodig is om te duiken. Aangekomen in de haven zag ik de vlaggen toch wat wapperen en begon me wat zorgen te maken. Mijn ervaring met golven is dat ik er niet zo goed tegenkan als sommige anderen. Het bleek nergens voor nodig, want de noordzee was erg rustig. Nadat we de sluis door gegaan waren en wat mogelijke nieuwe wakken op de sidescan hadden gezet was het tijd voor een duik op de Rotterdam. Ik was al eerder mee geweest en toen hadden we ook op de Rotterdam gedoken, maar het zicht was toen erg slecht. Nu was het subliem. zeker een meter of 7. Er is een hoop verwrongen staal op de rotterdam, maar de schoorsteen en de ketels zijn nog goed herkenbaar. Zeebaarzen overbevolken het wrak. We hadden afgesproken om 45 minuten te duiken, maar bij het anker liepen we wat vertraging op en zijn het er 51 geworden. deco technisch geen probleem, want het wrak ligt op een diepte van 7,5 meter.

Na bovenkomen zijn we naar de l'Equiqe gegaan.dat is een Frans Fregat dat op 31 december 1891 is vergaan , kapitien Guyonnet was aan boord en het schip geladen met steenkool was op de oesterbanken aan de grond gelopen. Ze was onderweg van het Engelse Shields via Kaap Hoorn naar Valparaiso in Chili om daar Guano als retourvracht in te nemen. Bij dit wrak zijn de dekken omgevallen en duik je over de spanten. Ook hier volop vis te vinden. We zijn langs de romp gezwommen en daar lag iets dat leek op een vliegtuig bom. Het lag onder het zand, maar we durfden het niet aan om er teveel aan te zitten.

we hebben tijdens de duik een maximale diepte van 10,7 meter bereikt en 47 minuten gedoken.

Het laatste wrak wat we bezocht hebben is door de WDSR het Boomstammen wrak genoemd. De laatste lading van het schip is ook meteen duidelijk. Hier hebben we ook nog een tijdje op rondgezwommen. het ruim is open en duidelijk aanwezig. voorop ligt een soort omgevallen blok van ongeveer 3 bij 3 bij 3 met openingen. binnenin is niets herkenbaars te zien. Het wrak ligt rechtop op de bodem en de lieren zijn nog goed zichtbaar. Terug bij het anker aangekomen gooide Barend een dooie vis naar me toe. Ik had hem op de heenweg al gezien, maar dacht dat het gewoon een zeebaars was. Na nog een keer kijken bleek het een haai te zijn. volgende keer wil ik wel een levende zien. De diepte was dit keer 12,7 meter en na 46 minuten staken we ons hoofd weer boven water.

wederom 3 geweldige wrakken bedoken. de diepte is een bijzonder groot voordeel, maar hetzicht is vaak slecht op deze plekken. Dit keer was het echter super en dan is het geweldig.

leermomenten van deze duiken zijn dat we opstijgingen nog wel een beetje moeten oefenen. Door de geringe diepte is het ook niet heel erg van belang om het super netjes te doen en daardoor verlies je de focus die nodig is voor een goede opstijging. En we moeten iets verzinnen om te communiceren als je achter elkaar zwemt en de lampen niet ver reiken door het omgevingslicht.

Iets om de volgende duiken eens naar te kijken.

JP en Barend, bedankt het was weer een geweldige dag.

BBQ duik 6-8-'09

Barend had afgesproken om te duiken en daarna gezellig te barbecueën met vrienden, en daar had hij JP en mij ook bij uitgenodigd. Natuurlijk had ik daar zin in en het was een geweldig mooie dag. De locatie was de zoetersbout, en omdat het daar niet stroomt wilden we een mooie lange duik maken.
Ik had mijn set al opgebouwd, deed net mijn droogpak aan en toen begon ineens mijn tweede trap te blazen. De o-ring was verduurd en die begaf het in de warmte van de avondzon. Gelukkig had ik mijn stage automaat bij me voor de zekerheid, dus de duik kon gewoon doorgaan. In het water zette ik tijdens de GUE-EDGE mijn lamp an en die gaf een hoge pieptoon en het lampje flikkerde een beetje om vervolgens uit te gaan. navraag over dit falen leert me dat de ballast waarschijnlijk kapot is. Ik begon al te denken over het bijgeloof onder duikers dat je na 3 problemen een duik niet moet maken. Gelukkig is het daarbij gebleven en heb ik met JP een prachtige duik gemaakt van 91 minuten. We hebben erg relaxt gezwommen, wat kreeften enzo tegengekomen en op de betonijzeren constructie zaten nog 2 pollaks.

We kwamen als laatsten uit het water en konden dus meteen aanschuiven bij de barbeque. Heerlijk gegeten in het laatste restje zon en daarna met de volle maan.

Barend, JP, Marcel, Wyanda, Jort en Bigitte, Bedankt voor de gezelligheid.

Dos Ojos Mexico Summer 2009

Net terug van 12 dagen Mexico (warm, warm en nog eens warm!) waar ik twee duiken in de caverns (Dos Ojos) gemaakt heb!
Een schitterende ervaring om tussen de formaties van de cavern te zwemmen!